Dwalend door Hanoi

We zijn er vroeg bij deze ochtend. Moeten nog steeds het resterende bedrag voor onze trips naar Sapa en Ha Long Bay pinnen. Dat lukte gisteren steeds niet omdat we onze dag limiet al zouden hebben overschreden. Maar we hadden helemaal nog niks opgenomen! Ik leef met de zorg dat onze pasjes ‘geskimd’ zijn en al ons geld afgehaald. Later hebben we bedacht dat het wellicht komt doordat we de dag ervoor al geld hadden opgenomen en dat dat gisteren pas is verwerkt. Maar ook als we het vanochtend proberen, krijgen we de reactie dat we geen geld krijgen omdat we onze dag limiet al hebben overschreden. Onmogelijk. We komen recht uit ons nest! Zijn we aan het slaapwandelen geweest? We besluiten eerst maar eens te gaan ontbijten en dan fysiek navraag te doen bij een bank of geld op te nemen met de creditcard.

Na het ontbijt lukt het ons om 8.000.000,00 VD op te nemen bij een HSBC. Later begrijpen we dat we alleen kunnen opnemen bij banken die Maestro accepteren en dat zijn er niet zoveel in Vietnam. Dus nemen we geld op via onze creditcard.
Met het geld dat we hebben opgenomen gaan we eerst terug naar het hotel om het resterende bedrag van onze twee reizen te betalen aan Man. Daarna op weg naar de Tempel van de Literatuur voor een tweede bezoekpoging.

Een van de wonderlijkste ervaringen in het museum, is de enorme religieuze beleving van de Vietnamezen bij voorwerpen die ze blijkbaar als heilig beschouwen. Het bidden heeft een intensiteit vergelijkbaar met die van de Godgelovigen, maar daarvoor of daarna betrachten ze een bepaalde nonchalance. Ze sluiten mij als niet-gelovige niet buiten. Ze beleven hun godsdienst en ik mag daar getuige van zijn. Geen spoor van superioriteit of zendingsdrang en dat voelt prettig.

Naast het intense bidden is er nog een ander ritueel dat me bijzonder vreemd voorkomt. Op verschillende plaatsen hangen grote raamwerken bekleed met langharig rood fluweel. De eerste keer dat het me opvalt denk ik nog dat het een grap is van een scholier als ze met haar vinger een onzichtbare zin schrijft in dat fluweel. Maar dan stel ik vast dat meer mensen dat doen. Sommigen met een ijver die ik tijdens mijn professionele werk niet eens kan opbrengen. Ik zie een jonge vrouw die zeker tien minuten bezig is en zich daarbij keurig lijkt te houden aan de opmaak van de bladzijde. Ze gaat iedere keer een regel naar beneden. Heel bijzonder.

Na het Van Mieu wandelen we weer naar het Ho Chi Minh mausoleum. Dat is vandaag inderdaad geopend, maar de rij is zo lang dat we ons afvragen of we dat ervoor over hebben om een vent te zien die bijna vijftig jaar dood is. Niet dus. We lezen wel over hem in ons ANWB-gidsje. We gaan eerst wat lunchen in KOTO, aan de zijkant van de Tempel van de Literatuur. KOTO staat voor KNOW ONE TO TEACH ONE. Een project dat de Australische Vietnamees Jimmy Pham heeft opgezet om straatkinderen kans op een normaal leven te geven met werk in de horeca. Om zo een einde te maken aan de cirkel van armoede. Inmiddels heeft KOTO 700 studenten opgeleid in centra in Hanoi en Saigon. Enkele van deze studenten zijn nu zelf eigenaar van succesvolle restaurants in deze twee steden. Het is een mooi project, het restaurant heeft een hippe uitstraling, de jongens en meisjes in de bediening zijn hartstikke aardig en het eten is uitstekend. Hanoi is echt een aanrader en als we in Saigon zijn gaan we daar zeker ook een bezoek brengen aan het restaurant aldaar. Voor meer informatie kijkt u hier: http://www.koto.com.au/koto-training-restaurants.

Het museum van Schone Kunsten geeft niet alleen een overzicht van de kwaliteit van Vietnamese kunstenaars door vele jaren heen – al heb ik daar niet zo heel ver verstand van -, maar weerspiegelt ook de geschiedenis van het land dat door de eeuwen heen eigenlijk voortdurend wordt geteisterd door de oorlog. Ze hebben hier altijd strijd moeten leveren, met name tegen de Chinezen.

Na het museum nog een wandeling door de Franse wijk en de oude stad. De eerste zegt me niet zoveel, de tweede is erg leuk. We concluderen dat Hanoi een erg dynamische en sfeervolle stad is met hele aardige en correcte mensen. We zullen later tijdens ons reis regelmatig met weemoed terugdenken aan deze bijzonder vredige metropool.
We gaan vroeg terug naar het hotel. Voel me niet zo geweldig; heb ook wat verhoging. Ga naar bed en eet na het ontwaken wat fruit dat Belle op straat voor mij heeft gescoord. Ze vertelt trots dat ze scherp heeft onderhandeld. Ik ben trots op haar.
’s Avonds gaan we naar het waterpoppentheater. Weet niet zo goed wat ik ervan moet vinden. Het is – zoals te verwachten uiteraard een kunstig poppenballet dat zich afspeelt in een bak met water. De poppen zijn wonderlijk mooi gemaakt, de special effects zien er razendknap uit, de poppenspelers zijn absoluut virtuoos evenals de muzikanten (voor zover ik dat kan beoordelen natuurlijk: ik heb noch verstand van poppenspel noch van Vietnamese muziek) en het lichtplan is strak doordacht en esthetisch fraai. Kortom, niks op aan te merken. Het is een zeer professioneel gemaakte voorstelling die het uur die hij duurt geen moment verveeld. Maar het is als met die musicalvoorstellingen van Joop van den Ende: het is zo goed gemaakt dat de spanning eruit is. Ik heb eigenlijk het meeste genoten van een Vietnamese jongen van acht die de hele voorstelling een goocheltruc op me heeft uitgeprobeerd en die voortdurend mislukte. Misschien heb ik wel gesproken met de toekomstige Vietnamese Tommy Cooper.

Bij terugkomst zie ik dat Man nog steeds aan het werk is en vraag me af hoeveel uren de man op een dag draait. Het is waanzinnig! Hij wordt weliswaar regelmatig afgelost door Minh, maar ik denk dat Man tweederde van het werk voor z’n rekening neemt met een onstuitbare inzet van energie, enthousiasme en toewijding aan zijn klanten. Als ik hem vraag hoelang hij dit denkt vol te houden, zegt hij dat hij vanaf zijn veertigste voldoende heeft verdiend om in het buitengebied te gaan wonen. Het gebouw is ooit van zijn opa geweest en is nu van hemzelf. Over tien jaar hoopt hij het te verhuren en rustiger te gaan leven. Ik hoop vurig dat z’n gezondheid het hem zal toestaan.

Lees verder: Vertraagd vertrek naar Sapa